Úrskurður yfirskattanefndar nr. 185/2017, í máli nr. 77/2017, kveðinn upp 22. nóvember 2017

22.11.2017

ÚRSKURÐUR YFIRSKATTANEFNDAR

Ár 2017, miðvikudaginn 22. nóvember, er tekið fyrir mál nr. 77/2017; krafa skattrannsóknarstjóra ríkisins um að A, kt. […], verði gerð sekt vegna meintra brota á skattalögum. Í málinu úrskurða Ólafur Ólafsson, Þórarinn Egill Þórarinsson og Bjarnveig Eiríksdóttir. Upp er kveðinn svofelldur

ú r s k u r ð u r :

I.

Með bréfi, dags. 8. maí 2017, hefur skattrannsóknarstjóri ríkisins krafist þess að yfirskattanefnd taki til sektarmeðferðar mál A, kt. […], fyrir brot á lögum nr. 90/2003, um tekjuskatt, lögum nr. 50/1988, um virðisaukaskatt og lögum nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga, allra með áorðnum breytingum, framin vegna rekstraráranna 2013 og 2014.

Í bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins segir:

„A er gefið að sök eftirfarandi:

1. Skil á efnislega röngu skattframtali. Vanræksla á skilum framtals. Vanframtaldar rekstrartekjur.

A er gefið að sök að hafa, að því er best verður séð af ásetningi, en í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi, staðið ríkisskattstjóra skil á efnislega röngu skattframtali fyrir gjaldárið 2014 vegna rekstrarársins 2013 með því að vanrækja að gera grein fyrir rekstrartekjum sínum, kr. 3.687.136, sem til eru komnar vegna sjálfstæðrar starfsemi hans við múrvinnu.

A er og gefið að sök að hafa, að því er best verður séð af ásetningi, en í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi, vanrækt að standa ríkisskattstjóra skil á skattframtali fyrir gjaldárið 2015 vegna rekstrarársins 2014 og að vanrækja með því að gera grein fyrir rekstrartekjum sínum, kr. 6.389.370, sem til eru komnar vegna sjálfstæðrar starfsemi hans við múrvinnu. Er sú fjárhæð kr. 5.952.370 hærri en áætlaður tekjuskattsstofn skattaðila að meðtöldu álagi gjaldárið 2015 og hefur tekjuskatts- og útsvarsstofn skattaðila við álagningu gjaldárið 2015 verið vantalinn um sem nemur a.m.k. þeirri fjárhæð.

Framangreind háttsemi leiddi til ákvörðunar lægri tekjuskatts- og útsvarsstofna hans en vera bar umrædd gjaldár og þar með til ákvörðunar lægri tekjuskatts og útsvars, svo sem hér segir:

Sú háttsemi A sem lýst hefur verið hér að framan brýtur í bága við ákvæði 90. gr., sbr. B. lið 7. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sbr. 22. gr. og 19. gr. og 1. mgr. 21. gr. laga nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga, hvorra tveggja með áorðnum breytingum.

Varðar framanlýst háttsemi A sekt samkvæmt 1. og 2. mgr. 109. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, sbr. og 2. mgr. 22. gr. laga nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga.

2. Vanræksla á tilkynningu um virðisaukaskattsskylda starfsemi. Vanræksla á skilum á virðisaukaskattsskýrslum. Vanframtalin skattskyld velta og útskattur.

A er gefið að sök að hafa, að því er best verður séð af ásetningi, en í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi, vanrækt að tilkynna ríkisskattstjóra um virðisaukaskattsskylda starfsemi sína, sem fólst múrvinnu, og vanrækt að standa innheimtumanni ríkissjóðs skil á virðisaukaskattsskýrslum vegna virðisaukaskattsskyldrar starfsemi sinnar, sem og innheimtum virðisaukaskatti, vegna uppgjörstímabilanna maí–júní til og með nóvember–desember rekstrarárið 2013 og janúar–febrúar til og með nóvember–desember rekstrarárið 2014. Nemur vanframtalin skattskyld velta samtals kr. 10.076.506 og vanframtalinn útskattur samtals kr. 2.569.510. Sundurliðast vanframtalin skattskyld velta og virðisaukaskattur svo sem hér greinir:

Sú háttsemi A sem hér hefur verið lýst brýtur í bága við ákvæði 1. mgr. 5. gr., 1. mgr. 15. gr. og 1. mgr. 24. gr., sbr. aðalreglur 1. gr., 2. gr., 1. tl. 1. mgr. 3. gr., 1. mgr. 11. gr., 1. mgr. 13. gr., 1. mgr. 14. gr. og 19. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, með áorðnum breytingum.

Varðar framanlýst háttsemi A sekt samkvæmt 1. og 3. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, með áorðnum breytingum.

Við endurákvörðun skattstofna vegna rekstraráranna 2013 og 2014 hefur A verið gert að sæta álagningu tekjuskatt og útsvars á álag á vanframtalda skattstofna skv. 108. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, samtals kr. 1.022.489 er komi til frádráttar við ákvörðun sektarfjárhæðar. A hefur og við endurákvörðun virðisaukaskatts verið gert að sæta álagi vegna vangreidds virðisaukaskatts skv. 27. gr. laga nr. 50/1998, um virðisaukaskatt, samtals kr. 256.916 er komi til frádráttar við ákvörðun sektarfjárhæðar.

Þess er krafist að A verði með úrskurði yfirskattanefndar gert að sæta sekt í samræmi við framangreint.“

Af hálfu skattrannsóknarstjóra ríkisins er málavöxtum lýst í greinargerð, dags. 8. maí 2017, sem fylgdi kröfugerðinni.

II.

Með ábyrgðarbréfi yfirskattanefndar, dags. 11. maí 2017, var gjaldanda veitt færi á að skila vörn í tilefni af framangreindri kröfugerð skattrannsóknarstjóra ríkisins eða tilkynna sérstaklega ef hann vildi ekki hlíta því að yfirskattanefnd afgreiddi mál hans og yrði málið þá endursent skattrannsóknarstjóra ríkisins sem tæki ákvörðun um það hvort því yrði vísað til opinberrar rannsóknar, sbr. 4. mgr. 110. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, og 4. mgr. 41. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt. Var bréfið endursent yfirskattanefnd með því að þess hefði ekki verið vitjað. Reynt var að koma fram birtingu fyrir gjaldanda eftir ákvæðum b-liðar 1. mgr. 83. gr. laga nr. 91/1991, um meðferð einkamála, með bréfi yfirskattanefndar, dags. 5. október 2017, en birting tókst ekki.

III.

Sú regla kemur fram í 4. mgr. 110. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, og í 4. mgr. 41. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, að skattrannsóknarstjóri ríkisins getur vísað máli til opinberrar rannsóknar af sjálfsdáðum, svo og eftir ósk sökunauts ef hann vill eigi hlíta því að mál verði afgreitt af yfirskattanefnd samkvæmt framangreindum ákvæðum. Ákvæði þessi ber að skilja svo að skattrannsóknarstjóri ríkisins geti ekki vísað máli til sektarmeðferðar fyrir yfirskattanefnd nema málið hafi áður verið borið undir gjaldanda og hann hafi gefið skattrannsóknarstjóra til kynna á sannanlegan hátt að hann mæli því ekki í gegn að málið hljóti sektarmeðferð fyrir yfirskattanefnd. Þar sem afstaða gjaldanda, A, til meðferðar málsins fyrir yfirskattanefnd liggur ekki fyrir eru ekki skilyrði til þess að fjalla um málið hvað hann varðar fyrir yfirskattanefnd og er sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins á hendur gjaldanda því vísað frá.

Þessi niðurstaða breytir engu um heimild skattrannsóknarstjóra ríkisins til þess að ákveða af sjálfsdáðum hvort efni séu til að vísa máli gjaldanda til opinberrar rannsóknar og almennrar sakamálameðferðar fyrir dómstólum.

Úrskurðarorð:

Sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins á hendur gjaldanda, A, er vísað frá yfirskattanefnd.